Πρόλογος
Αρκετές φορές σκέφτομαι ότι τα παιδικά βιώματα μας ακολουθούν σε όλο τον κύκλο της ζωής μας. Καταγράφονται σε μια στιγμή με ανεξίτηλο μελάνι και μένουν εκεί.
Τέτοια βιώματα με ακολουθούν καθημερινά, ενεργούν πάνω στις δράσεις μου με ένα τρόπο αόρατο που δεν τα καταλαβαίνω.
Αυτό το αόρατο κάτι που με ακολουθεί καθώς τρέχω σε διαδρομές απλές ή είναι αγώνες ή βόλτες είναι τα παιδικά μου βιώματα. Αναγκαστικά γιατί έπρεπε να κάνω μαζί με τα αδέλφια μου 7χλμ επί 2 φορές καθημερινά πηγαίνοντας στο σχολείο στην ηλικία που τα παιδιά αρχίζουν να εισέρχονται στον αθλητικό στίβο. Εγώ μπήκα στο περπάτημα που τις περισσότερες φορές γινότανε τρέξιμο, γιατί σαν παιδιά παραβγαίναμε ο ένας τον άλλον ποιος θα φτάσει πρώτος σε ένα σημείο που βάζαμε το σημάδι, έτσι για να έχει χρώμα η μονοτονία του δρόμου.
Και σήμερα συνεχίζω σε αυτά τα βιώματα που τα αγαπώ, τα γεύομαι και χαίρομαι που μπορώ να τα συνεχίζω.
|
|
|
|
